Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

οι φθόγγοι

Χιλιάδες κεφάλια
μετέωρα.
Παίρνουν μια λέξη
και την κατασπαράζουν.
Παρακολουθείς 
απερίγραπτες συσπάσεις
των φθόγγων
από στόμα σε στόμα.
Λένε όλοι τους
το ίδιο πράγμα
διαμελισμένο.

Τζένη Μαστοράκη, 'Διόδια'
Ο ποιητής

Πρέπει να 'ναι δύσκολη 
η δουλειά του ποιητή.
Προσωπικά, δεν το ξέρω.
Εγώ σ' όλη μου τη ζωή
έγραφα μόνο
κάτι μακριά, απελπισμένα γράμματα
για τις άνυδρες συνοικίες,
τα 'κλεινα σε μπουκάλια
και τα πετούσα στους υπόνομους.

Τζένη Μαστοράκη, 'Διόδια'

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015


Εδώ μιλάνε για λατρεία

Εδώ μιλάνε για λατρεία
εδώ μιλάνε για μορφές
που αποθεώνονται τη νύχτα
μέσα σε πάθη κι ενοχές

Εδώ μιλάνε για αγωνία
φυλακισμένη σε ψυχές
που ήρθαν από άλλους κόσμους
και από άλλες εποχές

Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία

Εδώ τη λέξη "αμαρτία"
δε θα τη βρεις στα λεξικά,
εδώ το μόνο πεπρωμένο
είναι η ζωή με μυστικά

Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία,
εδώ είναι οι άνθρωποι θεοί
(εδώ σταυρώνεσαι κι εσύ),
όταν ξαπλώνουν στο κρεβάτι

Τους λένε Ήλιο ή Κωνσταντίνο
Μυρτώ ή Πετάω Χαρταετό
Χριστίνα, Γιώργο ή Μαργαρίτα
Ντόριαν Γκρέυ ή Χριστό

Μα όπως το φως τους σε τυφλώνει
και σε κηδεύει ζωντανό
όταν η αλήθεια τους τελειώνει
όλα είναι ψέματα εδώ

κι όταν ξυπνάς, ο Πρίγκηψ Κρίνος
είναι ένας βόθρος τελικά
και το θεσπέσιο όνομά του
ηχεί ανατριχιαστικά

Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία
εδώ είναι όνειρο η ζωή,
εδώ κοιμήθηκες κι εσύ
Εδώ μην ελπίζεις σε κοινή ευτυχία,
εδώ είναι ο πόνος ηδονή,
εδώ πληγώθηκες κι εσύ
Εδώ δε ζητάμε μια νέα θρησκεία,
εδώ είναι οι άνθρωποι θεοί,
εδώ λατρεύτηκες κι εσύ

Εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία

Kορέ. Ύδρο

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

Το που μου κλέψαν το μπουφάν 

Το που μου κλέψαν το μπουφάν δεν είναι τίποτα,
κι ο κλέφτης του ας είν’ ευλογημένος.
Όμως σαν κάνει ψύχρα και μου λείπει
(δεν έχω ένα δεύτερο μπουφάν) όταν κρυώνω
ίσως να ρίξω κάμποσους χριστούς και παναγίες.
Γιατί κι ο κλέφτης πρέπει (ρε γαμώ το)
να ‘ναι ένας σοφός,
να ‘χει αίσθηση του δίκαιου, να κλέβει αυτόν που πρέπει.

Γιάννης Υφαντής

Τρίτη 13 Οκτωβρίου 2015

Σονέτο XVIII/ William Shakespeare
μτφρ. Διονύσης Καψάλης

Πώς να σε πω – καλοκαιριάτικο πρωί;
Έχεις πιο εύκρατη μορφή, πιο ερασμία·
γνωρίζω ανέμους που κι ο Μάης φυλλορροεί,
τα καλοκαίρια έχουν πάντα προθεσμία
και της χροιάς του ο χρυσός συχνά θαμπώνει,
κάποιος μοιραίος του καιρού αναπαλμός
την ομορφιά της ομορφιάς απογυμνώνει.
κι η ομορφιά σου δεν θ’ απαλλοτριωθεί,
δεν θα επαίρεται ο Άδης πως σε ξέρει
Όσο ζουν άνθρωποι και βλέπουν θα γυρίζουν
σ’ αυτούς τους στίχους και ζωή θα σου χαρίζουν.
Κάποτε καίει ο επουράνιος οφθαλμός
Μα εσύ αιώνιο θα έχεις καλοκαίρι
καθώς θα γράφεσαι στου χρόνου την πληθύ.